• تاثیر مستقیم بر هزینه نهایی محصول: بسته بندی می تواند بین 10 تا 30 درصد هزینه تمام شده کالا را تشکیل دهد.
• نقش در صادرات: بسته بندی اولین نقطه تماس محصول با مشتری خارجی است و بر اعتماد و پذیرش بازار اثر می گذارد.
• مسائل زیست محیطی: زنجیره تامین بسته بندی باید به سمت پایداری و کاهش ضایعات حرکت کند.

• وابستگی به واردات مواد اولیه: پلیمرها، کاغذهای تخصصی و جوهرهای چاپی اغلب وارداتی هستند.
• نوسانات ارزی: تغییر نرخ ارز باعث بی ثباتی در هزینه های زنجیره تامین می شود.
• ضعف در زیرساخت های حمل ونقل و لجستیک: نبود زنجیره سرد مناسب و هزینه بالای حمل ونقل داخلی.
• کمبود استانداردهای بین المللی: عدم هماهنگی با استانداردهای جهانی باعث محدودیت صادرات می شود.
• مسائل زیست محیطی: نبود زیرساخت کافی برای بازیافت و مدیریت پسماند.

• یکپارچگی زنجیره (Integration): هماهنگی بین تامین کنندگان مواد اولیه، تولیدکنندگان بسته بندی، توزیع کنندگان و مشتریان.
• شفافیت و ردیابی: استفاده از فناوری های دیجیتال (IoT، بلاکچین) برای ردیابی مواد و محصولات.
• انعطاف پذیری: توانایی واکنش سریع به تغییرات بازار و نوسانات تقاضا.
• پایداری: استفاده از مواد زیست پایه و کاهش اثرات زیست محیطی.
• نوآوری: بهره گیری از فناوری های نوین مانند بسته بندی هوشمند.

آلمان – رهبر صنعت بسته بندی اروپا

• سرمایه گذاری گسترده در فناوری های چاپ سبز.
• استفاده از مدل «اقتصاد دایره ای» و بازیافت 70٪ بسته بندی ها.
• همکاری نزدیک بین دولت، دانشگاه ها و صنایع برای نوآوری.

ژاپن – دقت و استاندارد

• بهینه سازی زنجیره تامین با مدل Just in Time (JIT).
• استانداردهای سختگیرانه برای کاهش ضایعات و بهبود کیفیت.
• توسعه بسته بندی های کوچک تر برای کاهش مصرف.

کره جنوبی – دیجیتالی سازی زنجیره

• استفاده گسترده از فناوری بلاکچین و IoT در ردیابی محصولات.
• توجه ویژه به طراحی بسته بندی برای تجارت الکترونیک.
• تمرکز بر صادرات با رعایت استانداردهای جهانی.

• ایجاد مراکز تحقیق و توسعه مشترک بین صنایع بسته بندی و دانشگاه ها برای نوآوری در متریال و فناوری.
• سرمایه گذاری در زیرساخت های لجستیک به ویژه زنجیره سرد برای محصولات غذایی و دارویی.
• همگرایی با استانداردهای بین المللی مانند ISO 22000، HACCP و استانداردهای اتحادیه اروپا.
• دیجیتالی سازی زنجیره تامین از طریق بارکد، RFID و بلاکچین برای افزایش شفافیت.
• مشوق های دولتی برای تولیدکنندگانی که به سمت پایداری و نوآوری حرکت می کنند.
• توسعه خوشه های صنعتی (Clusters): ایجاد مراکز منطقه ای بسته بندی برای کاهش هزینه حمل و افزایش بهره وری.

• افزایش صادرات غیرنفتی از طریق بسته بندی رقابتی و استاندارد.
• کاهش هزینه های داخلی با بهینه سازی زنجیره تامین.
• ایجاد اشتغال سبز در حوزه بازیافت و بیوپلاستیک ها.
• افزایش اعتماد مصرف کنندگان داخلی و خارجی به محصولات ایرانی.